BİR FOTOĞRAFA DAİR II

Sevgili Müdürüm

Bu fotoğraf da bana ilginç geldi.

Eski zamanlardan kalma bir anı.

Eski evimizin karşısındaki Nazmiye teyze gibi

Hani kocası zahireci Yusuf Amca öldükten sonra

Evlenmemiş kızı ile kalan

İki oğlunun da arayıp sormadığı

Sokakta top oynarken çocuklara

Salçalı ekmek ve su veren

Mahallemizin güzel ablası

Nazmiye Teyze

Annem aşure yaptığında kapısını çaldığımız

Babamın zoruyla bayramlarda el öpmeye gittiğimiz

Pencereden uzattığı sepetle bakkaldan ekmeğini aldığımız

“Gadasını aldığım” diyerek bizleri seven

Nazmiye Teyze

Ama Müdürüm

Ben başka bir ayrıntıya

Dikkatini çekicem.

Pencere önündeki Vita tenekesi

Çocukluğumun unutulmaz figürü

Alt kuşaklara yağ markası mıydı?

Saksı markası mıydı?

Bir türlü anlatamayacağımız.

Vita tenekesi

90’ların başlarında yerini

Sanayağ ve Aymar’a bırakan

Artık kullanmadığımız “margarin”

Kelimesini lugatımıza kazandıran

Bizim kuşağın damar tıkanıklığı

Ve kalp krizlerinin müsebbibi

Gelmiş geçmiş en karizmatik katı yağ

Sarı rengi ve garip logosu ile

Efsaneleşmiş teneke kutusu ile

Tenekedeki yağ bittikten sonra

Halter ağırlığı, su tenekesi, kum tenekesi

Tahıl ölçer ve çiçek saksısı olarak

Halkımızın çeşitle amaçlarla kullandığı

Vita tenekesi

O tenekelerin içinde

Ortanca, begonya, fesleğenler

Ama en çok da sardunyalar

Renk renk, çeşit çeşit

Ceylangözü, sarmaşık, sakız

Sardunyalar

Müdürüm

Günümüze nadiren kalmışlardır.

Şimdilerde yağlı, pis, paslı, kullanışsız

Ama nem, pas ve hava şartlarına

Yıllarca dayanabilen işlevsel bir teneke

Gecekondu mahallelerin

Vazgeçilmek pencere önü dekoru

Eski Türk filmlerinde

Mahalle kavgalarında

Cadı kadınların birbirine attıkları

Vita tenekeleri artık anılarda kaldı

Artık Vita tenekelerini bulmak imkansız

Artık sadece bu fotoğrafta kalmış gibi

Bu foto bile bana ince bir nostalji yaşatıyor

Çocukluğumun yasemin kokulu akşamları

Kömür ve is kokan mahalle araları

Pencere kenarlarında kırmızı sardunyalı

Vita kutuları

Hala Ankara’nın arka ara sokaklarında

Cebeci, Hamamönü, Dışkapı’da

Belki ahşap ya da cumbalı bir evde

Vita saksıları

Müdürüm

Bu Vita saksıları

İçinde savaş görmüş

Dede ve nineleri barındırır

İçinde büyük şehir görmemiş,

Delice tüketim tutkusuna yenik düşmemiş

Modern zamanlara başkaldıran bir isyanı barındırır.

Dünyanın parası verilerek çevrelenmiş

Soğuk ve kişiliksiz yapay düzenden uzak

Görebilene nice incelikler sunan

Kasaba ve köy bahçelerinin

“Biz de varız, buradayız” duruşudur.

Bu Vita saksıları

İçindeki ortanca, fesleğen

Hele hele sardunyaları ile

Tenekelerin içinden gülümseyen

İnsanı nedensiz sevinçlere boğan

Çiçekleri güzel, kokuları sahici

ve artık antika muamelesi gören

Pencereden Fahriye abla

Ya da Adile Naşit çıkacakmış hissi veren

Eski zaman türküleri gibidir

Artık anılarda

Ya da bu siyah beyaz fotoğraflarda kaldı

Bakarsın bir girişimci çıkar

Vita tenekesi görünümlü

Toprak saksı üretir

Balkonda sardunyalar arasında

Belki insan çocukluğuna geri döner

Hepsi eskilerde, geçmişte kaldı

Belki de herşey için çok geç