ŞEVKET UĞURLUER

Sıtkı kardeşim
Eyvallah güzel yazmışsın, anlatmışsın

Ama ayak serçe parmağını atlamışsın
Hiçbir işe yaramayan, varlığı anlaşılamayan bir varlık

Ama yaz aylarının geldiği şu günlerde
Kahvaltının mükemmel olduğu bir Pazar günü
Elinde keyif çayı, koltuğunun altında 4 gazete
Evin salonuna seyrü sefer halindeyken
O hiç bir xoka yaramayan ayak serçe parmağı
Salondaki orta sehpanın mermer ayağına takılır ya

Anam, anam, anaaaam.
Yok böyle bir acı.

O ufacık şey, koskoca bedenine nasıl bir acı verir.
En uzak noktadaki sinir ucu, bu acıyı
Beynine kadar nasıl ulaştırır, anlamam.
Yok böyle bir acı.

Ağız dolusu küfredersin
Bu kadar küfrü ben mi ediyorum diye şaşırırsın
Bağırtına, hanım koşar, “ne oldu, ne oldu”
Ayak serçe parmağındaki acıyı anlatırsın
Cevap olarak “çayı halıya dökmeseydin, bari”
“Ulan senin de gelmişini, geçmişini”
Kısacası günün zehir olur
Hanım sana küser
O acı geçmez.

Sıtkı kardeşim

Eve geldim
Yemeğimi yedim
Bir bardak çay
Televizyon karşımda,
Laptop önümde

İnternette en çok hayret ettiğim şeylerden biri
“Sörf” denilen gezinti sırasında biryerden başlıyorsun
Yarım saat sonra geldiğin noktaya sen de hayret ediyorsun

Bu akşamda öyle oldu.
You tube’u açtım.
Buddy Guy’dan Sweet Home Chicago
Sonra öbürü, sonra öbürü, sonra öbürü
Hanım; “çay alacaksan al, altına su çekicem” dediğinde
Şevket Uğurluer’den Sway’i dinliyordum.

Sıtkı Hocam

Şevket abiye ben de yetişemedim
TRT 2’de program yapardı.
Eski ama eskimeyen sanatçıları konuk eder
Kendisi piyanosunun başında
Saçlarına ak düşmüş, kel, zenci kıvamında bir abimiz
Şarkıları playback değil, canlı söylerdi.
Hepsi nostaljik, hepsi duygulu şarkılar
Anılarla müzik

İmaj, şov, trend, magazin, paparazi gibi kaygısı olmadan
Sadece kaliteli, canlı müzik odaklı
İlerlemiş yaşına, dökülmüş saçlarına rağmen,
Yaşıtları detone olurken
O tok sesine, piyanosuna ve konuklarına hakim
Bir tavır sergiler, zevkle izletir, dinletirdi.

Haksızlık etmeyeyim
Bir de Şevket abinin piyanosunun yanında
Bas ve bateri de vardı.
Bas’ta bir başka abimiz
Emekli edebiyat hocası kıvamında
Kravatı ve takım elbisesiyle yattığını düşündüğüm
Hiç istifini bozmayan, hiç ekranda gözükmeyen
Davulda huzur evi müdürü gibi birisi
Bıyıkları ve gözlüğü ile komik görünüşlü
O kadar bunalmış ki yaka hep açık,
Zaten bateri de çalmak istemiyor canı
Arada zile vuruyor, bazen ritim tutuyor
Şevket abinin vefa borcu ödercesine
Askerden bu yana yanında taşıdığı iki kadim dost

Hangi sanatçıydı hatırlamıyorum
Şevket abi, “kimleri beğeniyorsun” diye sordu
“Steve Wonder, Elton John” yanıtını aldı
Hala aklımda “eeee, onlar yeni daha” demişti
Garibim istiyor ki; Nat King Cole, Frank Sinatra ve Dean Martin” denilsin
Geçti be Şevket baba, o yıllar çoktan geçti

Sıtkı Hocam
Şevket Uğurluer ve Anılarla Müzik
Konuk ettiği eğitimli ve kaliteli insanlar ile
Televizyonda asla canlı performansını dinleyemeyeceğiniz
Eski ve baba şarkıları çalan, yıllardır çizgisinden şaşmayan
ve popülizme kaymayan kaliteli müzik programı.

Müziğin, hakiki sanatsal yönünü ortaya koyan,
Aralara da muhabbet serpiştiren hoş bir tv yapımı.
Hala bu tür programların her şeye rağmen
Varlığını sürdürdüğünü görebilmek güzel şey doğrusu.

Şevket abi hayatta mı bilmiyorum
Ancak yarın ölse nat nat nat rıspansıbıl şarkısı
Şevket abi ile anılır

https://www.youtube.com/watch?v=xVhPiYyvYbI

Kendini kaliteli müziğe adamış
Değerini bilmediğimiz sanatçılardan…

Her zaman söylerim, bu dünyaya gerçekten birazcık geç gelmişim…

Popüler kültürün iyiden iyiye etkisinde kalınan,
Duygusu olmayan melodilere imrenilen bu devirde,
İnsana çocukluğunu, klasik pazar akşamlarını,
TRT’nin TRT olduğu zamanları hatırlatan
Gerçek bir müzik adamı.

Green Fields
https://www.youtube.com/watch?v=GRd8C4Hj1kY

Anılarla müzik ve
Şevket Uğuluer triosu

Hemen hemen hiç reyting almadığını bilmenin
İnsana acı verdiği bir program.
Bence Türkiye’de şu ana kadar yapılmış
Ulusal kanallara fazla gelen program
Keşke tekrar çekilse, radyodan yayınlansa.
En kaliteli müzik programlarından birisi.
Belki de en iyisi.

Nadir AVŞAROĞLU
Nisan – 2019