TİLKİ

Sıtkı Hocam

Eski Ankara fotolarından geçmişe daldım
Hiç aklımda yokken, bu satırları kaleme aldım
Hissi kablel vuku bir yazı
Kusurlarım af ola

Sıtkı Hocam
80’li yılların başında Ankara’ya okumaya geldim.
O zaman ODTÜ, Ankara’nın epey dışında bir yerleşke
Ankara, Konya ve Eskişehir yolunun kesiştiği yerde biter
Emek Köprüsü dediğimiz, şimdiki AŞTİ’de son bulurdu.

Ben yurtta kalırdım.
1. Yurtta

Kampüsün en ücra noktasında okurdum
Madende

İşte bu benim yaşam alanlarımda tilkiler vardı.
Kediden biraz daha büyük, uzun kuyruklu
Hele madende okurken, şimdiki Uçak Müh. doğru
Çöplere gelen birçok tilkiyi görmüşlüğüm vardır.

Eski, soğuk Ankara kışlarında
Yurtta kalan eski öğrenciler
Karda kış da aç kalan kurtların Yalıncak’tan gelip
Kampüse yaklaştığından bahsederdi

Ne yalan söyleyeyim
Ben hiç kurt görmedim
Ama yazdığım gibi
Onlarca tilkiye şahit olmuşumdur.

Sıtkı Hocam, uzatmayalım
Ben bunları çocuklara anlattığımda
Bana “moruk” muamelesi yaptılar.
“Baba, İstanbul’un fethinde de var mıydın” dediler

“Ağırıma gitmedi” dersem, yalan olur.
Sıtkı Hocam

Bundan yıllar önce
Kayınpeder emekli öğretmen ikramiyesiyle
Ankara’nın çok dışında, Taşpınar köyünde
“İncek” denilen bir mevkiide arsa almıştı.
İçine bir kulübe kondurduk
Lavabo ve tuvalet var
Masa, sandalye, mangal ve bisiklet
Koyabildiğimiz küçük bir baraka

Yıllar boyu
Nerede ise tüm hafta sonları
Oraya, arsamıza pikniğe gittik
Çocuklar orada büyüdü
Bahçede koştular,
Karınca yuvalarını karıştırdılar
Top oynayıp, bisiklete bindiler
Erik ağacının altında uykuya daldılar
Oksijenle çarpılıp, mutlu olup
Eve döndüler.

Böylesine bir hafta sonunda
Kızımın uçurtması düştü
Baba-kız almaya gittiğimizde
Yaklaşık 75 cm.lik bir yılan
Otların arasından hızlıca kaçtı

Bir başka hafta sonunda da
Eve dönmek için geç kaldığımız bir akşam
Arabanın farlarının önünden
Bir tavşanın hızlıca kaçışını gördük

O zaman çocuklara dönüp
“Gördünüz mü” dedim.

Yıllar geçecek
Buraları kentin merkezi
Tam orta yeri olacak
Biriniz ak sakallı dede
Biriniz pamuk nene olacak
Torunlarınızı kucağınıza alıp
“Bir vakitler, rahmetli babamla
Buralara piknik yapmaya gelirdik
Buralarda yılanlar ve tavşanlar vardı”
Diyeceksiniz

Torunlarınız size
“Bize Cesar’ı anlat dede” diyecekler

O zaman beni anlarsınız

ODTÜ kampüsünün bu tarafından Bilkent Bulvarı
Öbür tarafından Malazgirt Bulvarı geçti
O güzelim ODTÜ Ormanını her tarafından kırptılar
Tüm bu canlılar, kentin orta yerinde sıkışıp kaldı

Sonra;
Sonra; İncek büyüdü
Her taraf bahçeli evlerle doldu
Bir sürü okul, üniversite, 40 katlı binalar
Alışveriş merkezleri, marketler, dükkanlar
Biz de arsanın bulunduğu yere
Güzel bahçeli bir ev yaptırdık.
Hala hafta sonları kalmaya gidiyoruz.

Bu yaz evde otururken
Kızım köpek mi, tilki mi olduğunu anlamadığı
Kızıl, uzun kuyruklu bir “şey” gördüğünü söyledi
Bahçeye biraz yemek, bir tas süt koyduk.
Çok geçmeden bir tilki süt içmeye geldi
Giderken de tavuk kemiklerini götürdü

Biz bekledik
Akşama ise bu sefer
Fotoğrafda görülen
Yavrusu ile birlikte geldi
Kemikleri yine götürdü

Sıtkı Hocam
Benim çocuklarıma doğru
Gururla bakışımı, görmeni isterdim.

Hani soru soran spikere
İlber Ortaylı’nın ağır ağır dönerek
“Çok cahilsin, çocuğum” bakışı var ya
Ahan da, onun gibi
Ertesi gün
Benim göğsümü gere gere
Gururla dolaşışımı bir görsen
İnan bana Sıtkı hocam
Abidin Dino
“Çok şükür, bu günleri de gördüm”ün
Resmini yapabilir
Benim o yürüyüşümün resmini yapamaz.

Nadir AVŞAROĞLU
Kasım – 2019