MADEN KAZALARINDA ANALAR AĞLAR

Madencilik Sektöründe Alt İşveren (Taşeron) Uygulamaları hakkında yılbaşından bu yana araştırmalar yapıyorum. Bu konuda bilgi, belge ve rakamlar toplayarak bir görüş oluşturma gayreti içindeyim. Acı bir tesadüf Soma’da yitirdiğimiz 301 can bu çalışmanın orta yerine denk geldi.

Ancak burada değineceğim konu biraz farklı;

Doğu’dan kalkıp bu ülkenin bereketli topraklarında maraba olarak çalışan insanlar,

Soma’da yerin 300 metre altında çağdaş kölelik yapan ameleler,

Şırnak’ta kaçak krom madeninde göçük altında kalan ezidi mülteciler,

Bu toprakların “zavallılar”ını oluşturuyor.

20 TL gündelikle fındık toplayan, 960 TL aylıkla yeraltında çalışan bu insanlar aslında “yok” hükmünde. Bir acem şairinin de dediği gibi “hiç yaşamamış gibi ölen”leri oluşturuyorlar.

Yaşanan kazalardan sonra gerek internet ortamında
Gerekse de yazılı basında bu insanların hayatlarını merak eder okurum.

Bunu yazmaktan hicap ediyorum.
Bunu yazmaktan utanıyorum ancak;

Hiç yaşamamış gibi ölen bu insanlar
Ölümlerinin ardından yaşamaya(!) başlıyorlar

Geride bıraktıkları ailelerine devlet sahip çıkıyor(!)
Geride kalanlara başlarını sokacak bir ev
Şehit mertebesinden aylık
Çocuklarının eğitim hayatının sonuna kadar devlet garantisi
Ölenin kardeşinin devlet dairesinde işe alınması sağlanıyor.

3-5 namlı holding bağış yapıyor.
Sivil toplum örgütleri para topluyor
Vicdanlı vatandaşlar 5 TL’lik SMS atıyor.

Beni asıl üzen ve yaralayan
Okuduklarımdan, izlediklerimden süzdüğüm;
Yaşanan bu durumdan geride kalanların çok da muzdarip olmadığı
Bir amele madende göçük altında ölmüş;
Amelenin babası ilk anlarda evladını kaybetmenin üzüntüsü bir kenara
Devletten ilk etapta gelen sıcak para ile bir kısım sorunlarını hallediyor.
Her ay sabit ve kesintisiz alacağı şehit aylığı onun geleceğe daha güvenle bakmasını sağlıyor.
İşsiz olan ve evde oturan küçük oğlunun devlet kademesinde işe alınacağını biliyor.
Oğlunun ve kendinin okutamayacağını bildiği torunlarının okula gitmesini “vazifesini yapmak” olarak addediyor.

Amelenin karısı ilk anlarda kocasını kaybetmenin üzüntüsü bir kenara
Gecekondudan çıkıp TOKİ konutlarında oturuyor
Her akşam azarlanmaktan ve dövülmekten kurtuluyor.
Babası gibi amele olacağı kesin çocukları okurlarsa “büyük adam” olurlar umudu taşıyor.
Devletten maaş alınacağı için işsiz kalmak, aç kalmak sıkıntısını yaşamıyor.

Bunu yazmaktan hicap ediyorum.
Bunu yazmaktan utanıyorum ancak;

Sanki bu ölümlerin ardından
Herkes memnunmuş gibi geliyor.
Üzülenler lafta üzülüyormuş gibi geliyor.
Bu ölümlerin ardından herkes bir rant sağlıyor.

Bunu yazmaktan hicap ediyorum.
Bunu yazmaktan utanıyorum ancak;

Ölen bile memnun görünüyor.
Zaten yerin 300 metre altında yaşamıyordu.
Şimdi acıları diniyor.
İstikbali için uğraştığı çocuklarına kendisinin sağlayamayacağı bir umut ışığı doğuyor.
Artık babası ve karısı 3 oda, 1 salon, balkonlu TOKİ konutlarında oturuyor
Köy mezarlığı yerine, kendisi için özel anıt mezarda yatıyor.
Huzur içinde dinleniyor.
Dinleniyor

Kısaca;
Herkes memnun
Bir anası ağlıyor.
Yalnız kaldığında aklına hep evladı geliyor.
Dizine yatırıp, sırma saçlarını okşadığı günleri anıyor
“Kuzum, kuzum” diye sevdiği anları düşlüyor

Bir anası ağlıyor
Geri kalan memnun

Nadir AVŞAROĞLU
Mart – 2018