ATİLLA MAYDA

Sevgili Sıtkı
Dün bir arkadaş haber verdi
Atilla Mayda ölmüş.

Atilla Mayda da çocukluğumun,
Gençliğimin bir değeriydi.
Yüzünü hatırlamak istedim.
Google’dan görsellere baktım.
İnce Clark Gable bir bıyık
Zayıf, zapzayıf bir adam
Siyah ceket, papyon kravat
Kucağında darbukasıyla
veee Atilla Maydaaa

Siyah beyaz yayınlarda, radyoda
TRT’nin tek kanallı dönemlerinde
Saz sanatçıları teker teker sunulurken
En son darbukacının adı söylenirdi.
veeeee Atilla Maydaaaa…..

Bu nedenle tek kanallı TRT
Günlerini yaşayanların unutmadığı bir isimdi.

Yanlış hatırlamıyorsam
Sanat müziği sazları ile Atilla Mayda
Halk müziği sazları ile Hüseyin İleri çıkardı.
veee ritim sazda Hüseyin İleri
İkisi bana eküri gibi gelirdi.

O zamanlar radyo olan evler sayılı idi.
Kocaman bir kutu ve önünde bir sürü tuşu vardı.
Onlara basarsın, yaklaşık 3-4 dakika beklersin.
Cihazın içindeki lambalar ısınınca ses vermeye başlar
Ondan sonra diğer tuşlara basıp kanalı seçer
Sağdaki düğmeyi çevirerek Türkçe sesler ararsın.
Anlamadığımız dillerde birçok yayın
Sonra arada Türkçe ses gelir, “hah! işte burası” der dururduk
O bulduğumuz yer TRT idi, zaten başka Türkçe kanal yoktu.

İşte Attilla Mayda’yı ben o seslerden tanıdım.
Sayın dinleyenlerimiz diye başlardı ses.
Önce solistin ismini okur,
………’e eşlik edecek saz arkadaşları denir
Sonra bir yığın saz sanatçılarını sayardı.
En sonunda da “veeee Attila Mayda!” derdi.

Aradan bunca yıl geçti.
O solist olacak sanatçıdan tutun da,
Arada ismi geçen bir yığın saz sanatçısından
Hiç birisinin ismini hatırlamıyorum.
Ama en sonda söylenen ve ritm sazı çalan
Attilla Mayda’yı da bir türlü unutamıyorum…

Sevgili Sıtkı,

O zamanlar radyo samimiydi
Radyo sıcakkanlıydı, bağımlılık yaratırdı.
Bu nedenle midir bilmiyorum.
Radyo, bana insan teknolojisinin geliştirdiği
En ve hatta tek insancıl iletişim aracıymış gibi gelir.

Sokulgandır radyo,
Tam kulağının dibinde,
Hep masanın üzerinde,
Işıkları kapattığında yastığın yanında,
Uzanırken göğsünün tam üstünde
Ders çalışırken başınızda bekleyen,
Ne dinlemek istediğinize karar vermediğinizde,
Size farklı lezzetler sunandır, radyo.

Günlerce yatağımızın başında
Sevdiğimiz şarkıları beklerken uyuyakaldığımız
Bazen arkası yarınları dinlerken
Ertesi gün ki olacaklar için türlü hayaller ürettiğimiz
Yanı başımızda bizimle uyuyan bir sevgili gibiydi, radyo.

İşte bu duygusallık ve radyoya bağımlılık
Sevdirdi bizim kuşağa Atilla Mayda’yı
Çünkü o, bu güzel aletin en güzel figürlerinden biriydi.

Sonra;

Sonra, televizyon çıktı
Mertlik bozuldu.

İşin içine görsellik girince
İnsanların hayal dünyası yok oldu
Herşey bir anda tüm heyecanını yitirdi

Sonra;
Sonra, walkman, MP3 denilen sevimsiz şeyler çıktı
İnternetin kolay lokmacılığı işin içine girdi.
Artık bir tıkla herşey dinlenebiliyor.
Şuncağcık, ufacık bir alete
Binlerce şarkı yüklenebiliyor.

Cep harçlıklarını biriktirerek
Satın alınan kasetler
Arkadaştan yalvar yakar alınan plaklar
Gece yarılarına kadar radyoda
Sevdiği şarkıyı bekleyen kuşaklar kalmadı
Artık herşey sanal
Herşey ulaşılabilinir
Herşey tüketilebilinir.

Sevgili Sıtkı

Haberlerde okudum
Atilla Mayda uzun süredir felçliymiş
Uzun bir süredir yatağa bağımlı
Kimbilir, belki kurtuldu

Artık bizim kuşağın kahramanları
Giderek azalıyor.
Atilla Mayda’ya kahraman
Demek mümkün mü bilmiyorum.
Ama önemli bir figür olduğu yadsınamaz.

Dün öldüğünü duyduğumda
Hayali gözümde canlanmadı
Çünkü biz, yıllarca TRT’de
Onu hep isim olarak duyduk
Cismini ne gördüm, ne dikkat ettim.
Ne de merak ettim.

Dün öldüğünü duyduğumda
Hayali gözümde canlanmadı
Google’da aratırken
Pişmanlık duydum
Resmini görmek istemedim
Hep hayalimde TRT anonslarında
Olduğu gibi kalsın istedim.

Ama bir kere basmış bulundum.
Googgle görsellerde Atilla Mayda göründü
En azından hayal kırıklığına uğradığım söylenemez.
Siyah beyaz filmdeki gibi bir adam.

Ancak hayalimde bir ses olarak
Kalmasını yeğlerim.
Cismini hiç merak etmedim.
O benim hayalimde
veee Atilla Maydaaa idi.

Darbukalar artık yetim kaldı
Siyah beyaz günlerin isimleri
Artık birer birer yok oluyor.
veeee Atilla Maydaaaa
Artık yıldızlara yürüdü.

Güle güle usta
Güle güle
Benim çocukluğumun
Cisimsiz bir ismiydin
Yolun açık olsun
Yattığın yer ışıklarla dolsun
Yıldızlar yoldaşın olsun
Uğurlar olsun.

Eski ve ünlü bir Acem şairinin de dediği gibi

Geçecek günler, haftalar,
Aylar, mevsimler, yıllar

Zaman sanki bir rüzgâr
ve bir su gibi akacak

Atilla Mayda
Gözlerimde bir renk
Kulaklarımda bir ses
ve içimde bir nefes
olarak kalacak

Nadir AVŞAROĞLU
Mart – 2019